Taart! Want het leven is een queeste

De laatste keer dat ik mijn verjaardag vierde was 8 jaar geleden. Een huiskamer vol vrienden. Heerlijke hapjes, fijne wijnen, bier en iedereen was met een goed humeur gekomen en zo bleef het.

Veel is er veranderd in die 8 jaar. Lieve vriendin is overleden. Haar warme en altijd welkom! mis ik vrijwel elke dag nog, net als haar heerlijke Surinaamse eten dat altijd klaarstond. Geocache-vriend is met zijn grote liefde verhuisd, naar exact het andere eind van de wereld. Wat fijn dat we elkaar kunnen spreken, zien, mailen, dankzij het WWW. Geocachen samen is wel lastig geworden. We hopen erop dat we dat nog gaan doen in het mooie New South Wales, overstromingen en andere rampen achter ons gelaten hebbend.

De vrienden die ik meer dan 25 jaar kende zijn geëmigreerd naar een ander ver land: Colombia, terug naar haar familie die zij zo miste.

Fotovriend uit de reclamebranche, de heerlijke flierefluiter, is eindelijk zeer gelukkig met zijn mooie en enorm lieve liefde. En andere vrienden hebben ook een prettige bestemming gevonden, sommigen zijn weer onderweg, en blijven dat misschien wel. Soms eindigt een zoektocht in het leven fijn, soms blijft het leven een queeste.

Mijn leven? Met zoeken zal ik nooit klaar zijn. Met vinden soms wel. De vrienden die er zijn, aan de andere kant van de wereld en heel dichtbij: kostbare vondsten waarvan ik hoop ze mijn leven lang te mogen koesteren. Daarom: taart!

Via de buurtapp Nextdoor zag ik dé taart om het leven te vieren. Zo speels, zo vrolijk. Ik vroeg de dame die taarten maakte of zij die voor mijn verjaardag wilde maken. Na kort beraad kwam het verlossende ja. 

Op de ochtend van mijn verjaardag haalden BF en ik de taart op. Tot mijn verbazing deed een jonge meid de deur open. Had zij op die leeftijd zo'n taart gemaakt? Haar moeder glunderde ernaast. Wat een ultieme feesttaart! Diverse lagen cake, citroenglazuur, eiwitwolken, versierd met allerlei soorten snoepjes.

En dat is nu zo fijn van het WWW: de taart was virtueel te delen. Van Sydney tot Voorburg, van Leidschendam tot Arnhem: mijn vrienden hebben mee genoten.

Mijn leven blijft een queeste, en waard om te blijven vieren. 

Volgend jaar weer zo'n taart.