Eikiezer

 

Je kent het. Uit het glaasje op de toonbank pak je zo’n prachtig uitziend eitje, vanwege de mooie verpakking. Je haalt het folie eraf, en eigenlijk zie je dan al aan de kleur van het choco-eitje dat je denkt: nah nee. Beleefdheidshalve doe je het uitgepelde eiding in je mond. Dan is het afrekenen van start gegaan.

Dilemma! Je zit met een bak gorigheid op je tong waardoor je niets meer kan zeggen. Waar is de prullenbak? Heb ik nog een tissue in m'n zak? Nee! Je moet afrekenen, antwoorden op zegeltjesvragen, je mond zit vol met iets wat een kruising is tussen duopenotti en nog iets wat daarop lijkt, beide allang over de uiterste houdbaarheidsdatum. Een hoestbui faken? Non-verbaal laten weten dat je je pinpas niet kan vinden? Dóórslikken? Programma Spuiten & Slikken bestaat niet meer, anders zouden die raad hebben geweten.

Neem voortaan de eikiezer erbij. Je staat bij het vriendelijke eiglas, vol met al die gekleurde eitjes, en je haalt je gelamineerde eikiezer erbij. Rustig ga je alle opties af. Je kiest een eitje, of twee, voor de zekerheid, dan reken je af. En thuis probeer je of je een goede keuze hebt gemaakt.