Oesters en koeienogen

Een wensenlijstje, wat staat erop? Te veel, de rest van de wereld die ik nog niet heb gezien wil ik ontdekken. En een gefrituurd koeienoog dat in sommige landen als delicatesse geldt wil ik ook best proberen.

In eigen land is er ook nog veel onontdekt. In de buurt wel steeds meer: de boerenkaas in Zoeterwoude, het verse ijs in Weipoort, het kraampje met biologisch-dynamische groente in Oude Leede, 6 hazen bij elkaar in een weiland, paaiende karpers in de sloot ernaast, vele robotgrasmaaiers die blijven vaststaan in een struik of in een sloot dreigen te rijden. Tijdens het fietsen kwam ik dat toevalligerwijs tegen.

Onlangs ging ik met een eigen opdracht naar Scheveningen: eet oesters. Die had ik nog nooit oprecht geproefd. Om de kennismaking ermee gemakkelijker te laten verlopen fietste ik met een grote omweg erheen, zodat ik in Meijendel de nachtegalen hoorde, nog wat koeien tegenkwam. Mijn geest was er klaar voor.

In de Foodhal, ja, ook op Scheveningen is zo'n modernisme, haalde ik een glas droge witte wijn, de frisbee die met getril en rood licht aangaf dat mijn bestelling klaar was overhandigde ik aan de oesterman. 'U heeft 6 oesters. De eerste zijn Franse, dan Ierse, en die aan de linkerkant Zeelandse. Die smaken het stevigste.' Een slok wijn, en de eerste oester. Dat viel mee. Bij de Zeelandse oesters gaf ik me gewonnen: heerlijk! De zilte smaak bleef lekker lang in m'n mond hangen, tot aan de zingende nachtegalen op de terugweg proefde ik ze nog, met genoegen.

Hoe zouden gefrituurde koeienogen smaken?