Puglia en tomtom

Update van tomtom? Huh? 

Nieuwe telefoon, nieuwe uitdagingen en nieuw lezen van blogs die niet afgemaakt zijn. Wel zo fijn te lezen over de vakantie naar de hak van Italië, Puglia.

Wat hadden we een lol met het nadoen van Italianen: grootse handgebaren in de auto…het scheelde meters van onze auto naar de andere achter ons. Buitenlanders hadden klaarblijkelijk de status van op te jagen wild, dus: ‘we rijden je klem’. Met ons Italiaans nummerbord en dito non-verbale communicatie (afgekeken van de plaatselijke bevolking) leken wij tot de Italianen te behoren. Geen kofferbakgekleef gelukkig.

Elke dag, tijdens de siësta die heilig bleek toen we 2 dagen te vroeg bij onze accommodatie arriveerden en niemand zich meldde, uiteindelijk wel, …..gingen we van 12.00 – 15.00 toeren. Langs de prachtige en bochtige en smalle kustwegen. Vrijwel geen auto te bekennen. Alle Italianen waren dood gedurende deze uren. Wat een mooie uitzichten, wat een rust op de wegen. De prachtige zee, blauw, turquoise....  Daarna naar een strandje, zwemmen in dat fabeltastische water. De terugweg verliep soms wat moeizaam…..steile hellingen en snelle Italianen die herrezen waren.

In Leche, wat een mooie plaats, vond ik 😉, wandelden we. Er waren nogal wat duiven. En ja hoor, duivenschijt vól op mijn shirt. Een chique restaurant (een ander zou geweigerd hebben) om de kak van het shirt te spoelen. Helaas lag het terras vol in de zon, daarom aten we bij een ander dat in de schaduw was. Onze eetburen waren een Vlaams gezin, met een moeder die ontplofte van woorden, naar ons. De spelende kinderen en echtgenoot hadden begrijpelijk andere dingen te doen. De echte dunne pizza's waren heerlijk.

De auto was gehuurd in Bari. Dus Italiaans kenteken. Gehuurd met tomtom in de auto. Op z’n Italiaans bleek. De eerste dag voerden we het adres van onze eerste verblijfplaats in, een mooi hotel. We kwamen echter uit op een plein met een steegje waar je zeker geen auto doorheen zou kunnen loodsen. De aardige Italianen vertelden dat daar geen hotel was. Leek ons ook sterk.

Uiteindelijk bereikten we het hotel. Diner aldaar was heerlijk. We zaten vrij hoog, naast de prachtige stenen muur, zo'n 10 meter minimaal onder ons een stroompje. Onze waterfles stond wat wankel, de fancy dop vloog eraf, de zwaartekracht volgend: ‘das pech, dop weg, da’s balen nieuwe halen.’ Na zo’n dag met rare wegenaanduidingen was dat voldoende voor heel veel slappe lach.

Een dag of wat later hadden we wederom een bestemming ingevoerd in de tomtom van de auto. Doel was er via de snelweg te komen. De tomtom gaf haarfijn de weg naar de snelweg aan. Helaas stond er tussen de snelweg en onze huurauto een vangrail, die uitzicht gaf op die snelweg. Wat lagen we in een deuk.

De tomtom was 42 maanden niet geüpdatet.

Wat een heerlijke en onbezonnen vakantie.