Kerstverhaaltje omdat het sneeuwt
Het was het 7e uur op vrijdag net een week voor de kerstvakantie. Nederlands is sowieso niet het favoriete vak van een 3e klas. De gemiddelde leeftijd is 15,5 dus goed oefenend in het befaamde puberen. Wat zaten die twee jongens voor de zoveelste keer te klieren, te kinderachtig om ze serieus toe te spreken. Zo vaak was er al met hen en hun zeer goede mentor gesproken, zoveel waarschuwingen. Ik was nu ook té moe er weer een gesprek aan te gaan wijden. 'Het volgende uur zijn jullie vrij, en daarom gaan jullie een mooie tekening inkleuren. Jij krijgt dit rendier, jij deze kerstman. Dit zijn 12 stiften met bijpassende doppen die netjes in een mapje zitten. Die stiften komen dus ook zo terug. De tekening kleuren jullie exact binnen de lijntjes in. Als ze klaar zijn zet je je naam eronder en hangen jullie ze in de klas op. Jullie hebben hiervoor één uur.’ Chagrijnig is een bescheiden woord om hun gezichtsuitdrukking te beschrijven. Het smartboard had kuren. Na afloop van de les kwa